Alkmaar

Op 28 mei sloegen ROOD Alkmaar en ROOD Heerhugowaard de handen ineen om solidariteit te tonen bij de Alkmaarse Pride. Met ‘ROOD voor ROZE’ op de ruggen van de polo’s die we droegen, lagen de twee ROOD-groepen te dobberen bij de andere boten.  

Naast al die grote boten, leek het versierde bootje van ROOD Alkmaar haast weg te vallen. Laat dit nou net de bedoeling geweest zijn. De ROOD-leden keken hun ogen uit bij de grootte van de boten van andere politieke partijen, die waarschijnlijk een grote aanslag zijn geweest op de portefeuille van mening lid. Hierdoor ontstonden er grote vraagtekens bij de ROOD-leden, en om deze vraag uit te drukken in de woorden van Roxanne Borgman: “Staan de andere partijen hier om zo groots mogelijk de rechten van de LGBT-community te promoten, of hun eigen partij?”. Om de rechten, de acceptatie en de integratie hiervan te promoten is geen grote boot nodig met een groep mensen die op trommels slaat. Om solidariteit te tonen, moet men bereid zijn een stap terug te nemen. Belangen van een politieke partij weg te zetten en de spotlight volledig te geven aan een groep mensen voor wie dit allemaal bedoeld is, want dat blijkt tot op de dag van vandaag nog steeds nodig.

Toen ik jonger was, heb ik een account gemaakt op gay.nl. Toentertijd was dit enkel een hulpmiddel om mijn seksualiteit te onderzoeken en op de proef te stellen, omdat ik dat een belangrijke ontwikkeling vond. Ik weet nog goed hoe ik vaak aan mijn ouders ‘wat als’-vragen stelde. Wat als het bleek dat ik op meisjes viel? Wat als ik eigenlijk een jongen wilde zijn? Wat als die jongen dan op mannen zou vallen? Op iedere vraag reageerde mijn ouders goed, bijna zoals het hoe-reageert-een-ouder-op-deze-situaties-reglement zou voorschrijven. Het verschil is alleen dat het bij mij vragen waren. Het verschil is dat mijn vragen puur hypothetisch waren en dat voor een enorm grote groep mensen deze vragen dat niet zijn geweest. Voor sommigen kan ik zelfs zeggen dat hun ouders dat reglement niet gelezen hebben en wellicht gereageerd hebben op de slechtste manier die er was. 

Sinds 1811 is het legaal om voor dezelfde seksen seksuele activiteiten te hebben, maar het is pas sinds 2001 legaal om in Nederland te trouwen. Hoe tolerant Nederland ook denkt te zijn gegroeid, naar mijn mening wordt de LGBT-community nog altijd onderdrukt. Het is wellicht geen strafrechtelijke beweging meer in Nederland, het is misschien nu zelfs mogelijk om te trouwen, maar het zit hem in de kleine opmerkingen. Het zijn de momenten dat een mannelijk gay-couple een gepassioneerde zoen deelt, dat er op straat brokken van hevige emoties moet worden doorgeslikt. Het zijn ook de kleine opmerkingen die mensen hebben als je ze verteld dat je naar de Canal Pride gaat, meestal luiden deze opmerkingen als: “Oh, je gaat een stel dansende nichten bekijken? Grapje, toch! Ik heb een vriend en diens moeder kent een gozer, wiens neef toevallig homo is, dus ik mag dat zeggen!”. En natuurlijk mag je grappen maken, want alles wat anders is, is per definitie natuurlijk opvallend. Maar hoe ironisch is het dan dat Nederland zichzelf het land van de tolerantie noemt, maar wij homoseksualiteit, biseksualiteit, transgenderisme, panseksualiteit, aseksualiteit en ga zo maar door, nog steeds als anders ervaren?  Waarom kan het nog steeds niet zo zijn, in 2016 nota bene, dat een jongeren nog steeds een drempel over moet om uit de kast te komen? Waarom voelt het nog altijd als een taboe? Waarom kan zoiets niet ’s morgens aan de ontbijttafel gezegd worden, waarbij de jongeren vertelt een ander leuk persoon te zijn tegengekomen? Het is lastig om te bedenken waarom dit nog steeds in stand gehouden wordt en het hebben van een andere seksualiteit nog altijd leidt tot ongekende confrontaties. 

De Alkmaar Pride was er dit jaar voor de zevende keer en ROOD is enorm trots om te zeggen dat wij daarbij waren om enkel solidariteit te tonen, maar het mag niet stoppen bij slechts een weekend. Zolang het de normaalste zaak van de wereld is om als heteroseksueel zonder problemen door het leven te gaan en het nog altijd lastig moet zijn voor iedere andere seksualiteit, is het einddoel nog steeds niet in zicht en is er nog genoeg om voor te strijden!