Alkmaar

Ik werd in november 1965 geboren, ongeveer tegelijkertijd met de geboorte van het zesde album van The Beatles ‘Rubber Soul’, waar juweeltjes op te vinden zijn als ‘Nowhere man’, ‘Drive my car’ en ‘Norwegian wood’. De muziek van The Beatles leerde ik pas in de loop van de jaren zeventig kennen en sindsdien ben ik een grote bewonderaar van hun werk gebleven.

John Lennon werd deze maand 80 jaar geleden geboren. Over een kleine twee maanden, op 9 december, is het 40 jaar geleden dat hij voor zijn huis in New York vermoord werd. Ondanks dat The Beatles al 50 jaar geleden werden opgeheven als band is hun muziek nog dagelijks te horen en ontdekken steeds weer nieuwe generaties het fabuleuze oeuvre van ‘The Fab Four’.

Dat John Lennon’s ‘Imagine’ (1971) 10 jaar geleden uitgeroepen werd tot het beste lied van de 20e eeuw zegt genoeg over de eeuwigheidswaarde van de muziek van John Lennon. Zowel liberale globalisten als marxisten beweren dat Lennon een van hen is. Was John Lennon een marxist of een kapitalist?

Het tweede couplet van ‘Imagine’ portretteert zijn liberale globaliserende droom: "Imagine there's no countries, It isn't hard to do. Nothing to kill or die for. And no religion too”.

Marxisten geven er de voorkeur aan om Lennons laatste vers van ‘Imagine’ te benadrukken. "Imagine no possessions. I wonder if you can. No need for greed or hunger. A brotherhood of man".

Lennon zelf zei ooit dat deze laatste strofe rechtstreeks uit het Manifest van de Communistische Partij kwam. Hij sprak zich vaak uit tegen het “burgerlijk imperialisme”. Zijn verzet tegen de oorlog in Vietnam maakte hem tot een held van links (hoewel de tegenstanders van de oorlog ook rijke universiteitsjongens waren die de dood in het verre Azië wilden vermijden). Zijn hit ‘Give peace a chance (1969)’ werd een wereldwijde anti-oorlogshit. De CIA richtte zijn pijlen op Lennon vanwege zijn activisme en probeerde hem zonder succes uit de VS te deporteren, waar hij een permanent verblijf zocht.

Volgens FBI-bewakingsrapporten stond Lennon sympathiek tegenover de International Marxist Group van Tariq Ali, en Ali bevestigde dit zelf. Toen de marxistische Clydeside-arbeiders in Groot-Brittannië in 1971 een 'work-in' hielden, stuurde hij hen een cheque van 5000 pond.

Groot-Brittannië kende in de jaren zestig zeer hoge belastingtarieven, tot meer dan 90% inkomstenbelasting voor de allerrijksten, en daarom voorzag Beatles-manager Epstein een belastingontduiking voor bedrijven - een bedrijf met dochterondernemingen voor muziek, films, elektronica enzovoort, genaamd Apple Corps. Hij stierf voordat Apple van de grond kwam in 1968.

In plaats van het als belastingontduiking aan de wereld te presenteren, beweerden The Beatles dat ze meer dan genoeg geld hadden en dus voor de mensheid wilden werken. Apple zou geen winstmaximalisator zijn, zeiden ze, maar zou innovatieve mensen financieren bij allerlei creatieve activiteiten. Paul McCartney noemde het "een soort westers communisme".

Al snel zaten de brievenbussen van Apple nokvol en de telefoon rinkelde de hele dag. Er kwamen duizenden verzoeken om geld van vermeende creatieve kunstenaars. George Harrison kreunde "we hielpen elke freak in de wereld die daarheen kwam." Bijna alle 'creatieve kunstenaars' verdwenen na het aannemen van het geld. Ondertussen breidde het Apple-personeel zich enorm uit en trakteerde zichzelf op weelderige voordelen bij het streven naar het redden van de mensheid. Ten slotte konden The Beatles deze puinhoop niet meer tolereren. Ze hadden een ontnuchterende geschiedenisles herontdekt: gewone mensen gedragen zich zelden zoals marxisten dat willen, behalve onder schot.

The Beatles besloten om een professioneel management in te schakelen. Paul McCartney wilde dat Apple werd geleid door zijn toekomstige schoonvader, Lee Eastman. John en de anderen drongen aan op Allen Klein. Deze zakelijke onenigheid leidde tot het uiteenvallen van de groep. Ironisch genoeg zouden John, George en Ringo Starr later hun keuze, Klein, aanklagen.

Meerdere kwesties bemoeilijkten de ontwikkeling van Apple, maar deze omvatten niet het marxisme of de menselijke broederschap. Apple Corps werd vernieuwd en werd een van de grootste, meest winstgevende muziekbedrijven ter wereld. Op zijn marxistische hoogtepunt zong Lennon “Imagine no possessions”. Toch kon hij zich geen leven zonder astronomische royalty's voorstellen. Hij was een multimiljonair-kapitalist. Hij had het over een mensenbroederschap, maar deelde hij zijn muziek gratis met zijn broers? Nee, hij onderhandelde hoge royalty's om zijn intellectuele eigendomsrechten te maximaliseren. Ja, hij stuurde een cheque naar de arbeiders van Clydeside, maar kan men zeggen dat Lennon slechts 5000 pond rijkdom deelde met zijn broeders? Waarom stond Lennon, trots op zijn geboorteplaats Liverpool, erop om zich in de VS te vestigen, ondanks de enorme hindernissen die door de Amerikaanse regering waren gecreëerd? Yoko Ono was erbij, maar ze had zich in Groot-Brittannië bij hem kunnen voegen. Een reden moet zijn geweest dat de inkomstenbelastingtarieven in de VS veel lager waren dan in Groot-Brittannië.

Het land met lagere belastingtarieven had echter geen “gun control”. Een psychotische Amerikaan verkreeg een pistool en doodde Lennon in 1980. Als hij in Groot-Brittannië was gebleven, had hij misschien nog geleefd, net als McCartney.

Laten we niet te hard voor Lennon zijn. Hij was niet de eerste die zich in zijn jeugd door de marxistische retoriek liet meeslepen. Voor mij zal Lennon altijd een vrijheidszoeker blijven, een liberale globalist die droomde van een wereld zonder land, zonder daarvoor te moeten doden of voor te sterven, en ook zonder religie. Onmogelijk? Misschien, maar dromen moeten verder gaan dan het mogelijke.