Alkmaar

Het zal je maar gebeuren. Zit je op zaterdagmorgen lekker te ontbijten, komt er een politieke partij aan de deur. Veel mensen zaten er niet op de wachten en keken ons in de eerste instantie wantrouwig aan. Toen we zeiden dat we graag naar hen wilden luisteren over hoe het leven in de dorpskernen eraan toeging, stond bijna iedereen ons vriendelijk en met enthousiasme te woord.

Gelukkig zijn veel mensen tevreden, maar er kan zeker nog een hoop worden verbeterd. Aan ons als SP de taak om hiermee aan de slag te gaan en ervoor te zorgen dat álle dorpskernen zich gehoord voelen, en niet alleen tijdens verkiezingstijd!

Buurten in Schermerhorn: ‘Wij voelen ons als dorp soms vergeten’

De inwoners van Schermerhorn zijn erg creatief en nemen graag het initiatief. De laatste jaren zijn er veel voorzieningen verdwenen, zoals allerlei winkels, het café en instellingen voor sport en gezondheidszorg. Voor boodschappen en winkelen moeten ze vaak verder reizen, en dan het liefst met de auto of de elektrische fiets, want de bus gaat maar twee keer in het uur. Dit zorgt ook meteen voor parkeerproblemen en overlast van fout geparkeerde auto’s, omdat mensen geen parkeerplek kunnen vinden. Dat voorzieningen ver weg liggen of hun stamkroeg is verdwenen, maakt niet dat mensen passief worden. Jongeren verzinnen genoeg leuke activiteiten buiten het café om en zoeken elkaar op, en boodschappen kan gelukkig ook makkelijk thuis worden bezorgd. 

Veel inwoners zijn daarnaast solidair met elkaar en denken verder dan hun eigen situatie. Zo maken zij zich zorgen om de ouderen, jongvolwassenen en gezinnen met jonge kinderen. Dat boodschappen online doen is toch wel een dingetje voor veel ouderen en het verdwijnen van het consultatiebureau in het dorp maakt het er zeker niet makkelijker op voor ouders. 'Je hebt voor bijna alles een auto nodig', zegt een inwoner, 'omdat de bussen niet vaak rijden en Alkmaar nogal een eindje fietsen is'. 

De nieuwbouwwoningen zijn daarbij alleen maar koop en onbetaalbaar voor starters en inwoners met een kleine portemonnee. Jongvolwassenen, maar ook ouderen die niet meer thuis kunnen blijven wonen, voelen zich daarom gedwongen het dorp te verlaten, terwijl er daarvoor in de plaats weer veel mensen van buiten het dorp in de Schermer komen wonen. ‘We voelen ons als dorp soms vergeten door de gemeente Alkmaar,’ zei een inwoner daarover. Aan de SP dus de taak om juist de zorg voor kwetsbare inwoners laagdrempelig te houden, het dorp weer van voldoende voorzieningen te voorzien en de woningen toegankelijk te houden voor dorpsbewoners.

Foto: SP

Buurten in de Rijp: ‘Wij zijn als dorp vooral op onszelf aangewezen’

Na een lekkere lunch in Driehuizen, gingen we verder naar de Rijp. Daar waren geen geluiden van verdwijnende voorzieningen. Veel volwassenen en ouderen waren juist tevreden over de winkels en restaurants en ook de gezondheidsvoorzieningen waren voorhanden. Veel inwoners ervaren het wonen in de Rijp als prettig, rustig en mooi omringd door natuur. Alleen de jongeren vonden dat het echt wel beter kon. 

‘Er is gewoon niets te doen,’ zeiden verschillende jongeren. ‘En dat jeugdhonk dat ons is beloofd komt er ook maar niet’. Een oudere inwoner ziet daardoor weer dat jongeren zich gaan vervelen en gaan hangen. Jongeren geven ook aan dat er, net zoals in Schermerhorn, geen starterswoningen zijn of sociale huur. Voor een woning moeten zij het dorp uit, dat geldt ook voor ouderen, terwijl er veel mensen van buiten het dorp daarvoor in de plaats komen. En als het op busvervoer aankomt, dan mag de frequentie wel worden opgevoerd. ‘Als je eerder klaar bent met school of veel tussenuren hebt,’ zei een jongere, ‘dan moet ik vaak heel lang wachten voordat ik weer naar huis kan met de bus’. 

Foto: SP

Het busvervoer is daarbij veelal op Purmerend gericht, en niet op Alkmaar. Ze gaan maar één keer in het uur, waardoor veel inwoners liever met de auto gaan. Een inwoner merkte op: ‘Wij zijn als dorp vooral op onszelf aangewezen.’ Dit ziet ze bijvoorbeeld terug in het achterstallige onderhoud van groen en de openbare ruimte: ‘We doen heel veel zelf, want de gemeente komt maar twee keer per jaar of het duurt gewoon heel erg lang als we erom vragen’. Ze ziet vooral problemen in het gebrek aan handhaving van hangjongeren door boa’s en voorzieningen voor jongeren. 

Al met al was het een geslaagde dag waar we veel hebben geleerd over wat er speelt in deze dorpen. We zullen de verhalen meenemen de raad in, en komen nog vaker terug om te buurten. Er zijn immers nog genoeg inwoners die wij graag willen spreken over hun ervaringen!