Alkmaar

Vorige week werd onze stad stuurloos achtergelaten. Zes wethouders met hart en ziel voor onze stad werden naar huis gestuurd. Zelfs een leek kon zien dat het alles behalve noodzakelijk was om het college te laten vallen. Toch kozen politici ervoor om hun wrokgevoelens en persoonlijke belangen de boventoon te laten voeren. Zulke politici zijn de naam volksvertegenwoordiger onwaardig.

Door Kameraad Lie Song

Het is je goed recht om het met elkaar oneens te zijn, daarom zijn er meerdere (te veel, zullen sommigen zeggen) politieke partijen opgericht in Nederland. En natuurlijk zijn politici ook gewoon mensen met gevoelens en willen zij net als de ‘gewone burger’ niet worden buitengesloten. Maar als volksvertegenwoordiger ben je gekozen met een doel, namelijk om de belangen van je achterban te vertegenwoordigen. Daarbij horen bepaalde verwachtingen en wat niemand van zijn of haar politieke partij verwacht, is dat deze haar idealen gaat verloochenen of haar achterban in de kou laat staan. En toch gebeurde precies dat toen de meerderheid van de gemeenteraad onder leiding van D66 vorige week de stad bestuurloos achterliet. Over ‘Stop stilstand. Stem vooruit’ gesproken…

D66 bleef als een vastlopende langspeelplaat herhalen hoe iedereen (behalve D66) over zijn “ schaduw heen moest stappen”, dat er “een nieuwe start moest worden gemaakt” en dat D66 “bruggen wil bouwen”. Schijnbaar bedoelde D66 hiermee dat eerst het stadsbestuur weggevaagd diende te worden alvorens er überhaupt een stap vooruit gezet kon worden. En dat is pertinent onzin. Het minderheidscollege had kunnen blijven zitten en D66 had kunnen aanschuiven bij de onderhandelingstafel. De idealen van D66 en het college kwamen namelijk in veel opzichten overeen, ook wat betreft asielopvang. Maar dat wilde D66 niet. D66 wil de macht naar zich toetrekken, zelf beslissen welke bruggen er worden gebouwd en vooral anderen vertellen dat ze over hun schaduw heen moeten stappen. Van zelfreflectie is geen sprake. En volksvertegenwoordigers zonder zelfreflectie, die alleen kiezen voor zichzelf en daarmee over lijken gaan, zijn de naam volksvertegenwoordiger onwaardig.

Leg het maar uit aan de mensen in de schuldhulpverlening, die in de rij staan bij de voedselbank, die wachten op een woning. Leg het maar uit aan de daklozen op straat, aan de mensen die gevlucht zijn voor oorlog, aan de kinderen die op de wachtlijst staan voor jeugdhulp. Leg het maar uit aan de mensen die politici wantrouwen, niet meer stemmen of juist stemmen op (extreems)rechtse partijen. Succes.

[Alkmaarder Lie Song is schrijver en socialistisch denker. Sinds kort schrijft zij columns voor de SP Alkmaar over (politieke) zaken die haar bezighouden.]